TV: Kunst in ’t Overbosch
Voorhout – Veertig kunstenaars en meer dan 100 kinderen die graag wilden schilderen, bevolkten dit weekend het Overbosch.
Wethouder Van Kempen opende daar zaterdag, samen met Overbosch-ambassadeur Joep Derksen en toneelvereniging Cultuur Verheft, “Kunst in ’t Overbosch“ en “Kunst voor kids”. Het was de achtste editie van dit creatieve evenement. De ruim 800 bezoekers konden genieten van allerlei creatieve uitingen, verspreid over het hele bos. Veel kunstenaars lieten niet alleen hun werken zien, maar waren ook daadwerkelijk ter plekke aan het werk. Lees verder op bollenstreekomroep.nl
Kwartettenactie BIB levert 2800 euro op
Gepubliceerd in de weekend krant en de Hillegomse op 29 april 2021
Kunstmaand Ameland
Hoe leuk is dat!!
Ik mag de hele maand november 2018 mijn werk laten zien bij ’t Koaikers Huus op Ameland.
Ik laat daar een aantal van mijn figuratieve realistische beelden zien. Ik heb de afgelopen maanden hard gewerkt aan nieuwe beelden.
Zo heb ik een roodborst, ezelportret, opstijgende smient (eendensoort) en het beeld met de naam “Koudwatervrees” geboetseerd.
Een heel ander onderwerp is de Amelandse Reddingsboot. De enige historische reddingsboot die vanaf het strand van Ameland wordt gelanceerd met paarden. Een fantastisch en indrukwekkend schouwspel dat je een keer gezien moet hebben. Vooral het samenspel tussen mens en dier is hierbij fantastisch.
De bemanning van de reddingsboot is onbaatzuchtig en onverschrokken. Zij zetten bij iedere redding hun leven op het spel om in nood geraakte opvarenden en drenkelingen te redden. Dat mag best wel eens gezegd worden en een blijvend eerbetoon zou op zijn plek zijn.
Het fragment van de door mij geboetseerde reddingsboot is niet zo groot maar zou in een grotere uitvoering niet misstaan bij het Reddingsmuseum Abraham Fock op het eiland. Maar kom eerst maar eens kijken bij ’t Koaikers Huus!
Lijkt het u leuk om eens in het atelier mijn werk te komen bekijken of boetseerlessen te nemen? Dat kan! Ook individuele begeleiding of advies is mogelijk.
Vanaf 1 oktober 2018 is mijn nieuwe adres: Parallelweg 39, Hillegom
Nieuw atelier
Een jaar vol leuke dingen, zoals:
– Ingeschreven bij de KvK;
– Mini expositie waar mijn beeld van Paul Citroen te zien was;
– Deelname aan het evenement DuneArt in Scheveningen bij de watertoren in juni 2018 waar ik mijn beeld Koudwatervrees mocht presenteren;
– Mijn eerste beeld in de openbare ruimte, Chuck Deely wordt medio oktober 2018 in Den Haag geplaatst;
– Gedurende de hele maand november 2018 mag ik op Ameland mijn werk exposeren tijdens de jaarlijkse Kunstmaand;
– And last but not least: medio september staat een verhuizing gepland.
Wat? Een verhuizing?
Jazeker, een Kievit verruilt zijn Wassenaarse geboortenest voor een mooie plek in de bollenstreek.
Op de nieuwe plek krijg ik de beschikking over een grotere atelierruimte om daar met cursisten te werken en in dezelfde ruimte een kop koffie of thee te drinken. Dat hoeft dan niet meer zoals nu het geval was in de huiskamer. Nu doet de garage dienst als atelier waar ik op een avond maximaal 4 cursisten kan begeleiden. Op zich voldoet het prima maar privacy is er daardoor niet voor mijn gezinsleden. Straks kan er ook werk worden geëxposeerd en kunnen potentiele opdrachtgevers of kopers worden ontvangen.
Weer een stap die me hopelijk helpt om me meer op beeldhouw en boetseeractiviteiten te richten.
Dus lijkt het u leuk om eens in het atelier mijn werk te komen bekijken of boetseerlessen te nemen? Dat kan! Ook individuele begeleiding of advies is mogelijk.
Vanaf 1 oktober 2018 is mijn nieuwe adres: Parallelweg 39, Hillegom
Beeld van Chuck Deely
Op 14 april 2017 maakte ik in mijn blog melding van het beeld van Chuck Deely. Ik beloofde toen “wordt vervolgd”. Gelukkig kan ik deze belofte waarmaken.
Chuck wordt niet vergeten! Zo is er tussentijds een muurschildering op de Turfmarkt vervaardigd en is er een boek van de auteur Ineke Bosman, “Chuck was in Den Haag”, begin juni 2018 gepresenteerd. Op pagina 220 van dit boek wordt melding van mijn beeld gemaakt. Tijdens de boekpresentatie kon ik nog niet definitief iets laten weten. Met planmakerijen en aanbestedingstrajecten is nu eenmaal wat tijd gemoeid. Toch heeft een journaliste van de Telegraaf een signaal opgepikt en zo verscheen er al een bericht in de krant van 19 juni jl.
Een eerste poging om het beeld van Chuck geplaatst te krijgen is afgeketst. We zijn intussen ruim een jaar verder en er is goed nieuws te melden.
Het beeld komt er!!
Chuck komt medio oktober 2018 terug op zijn vertrouwde plek onder de onderdoorgang van de Rijnstraat 8 tegenover het Centraal Station. Met de herinrichting van de onderdoorgang heeft de bouwcombinatie Rijnstraat 8 BAM kans gezien het beeld van Chuck in het plan op te nemen zodat Chuck weer onderdeel van het straatbeeld is.
Over een eventueel onthullingsmoment kan ik nog niets zeggen. Ik zeg hierbij weer: “wordt vervolgd”, maar nu met een heel ander gevoel!
Ik ben trots dat ik het beeld als eerbetoon aan Chuck heb mogen maken en dat het idee om het beeld een mooie plek te geven is omarmt.
Stichting Zie
Tijdens een training voor mijn werk ontmoette ik Maaike Ballieux. Uit de kennismakingsronde aan het begin van de training bleek dat Maaike naast echtgenote, moeder en raadslid, ook voorzitter is van de stichting Zie. Kortom, een dame die niet kan stilzitten.
Ik werd zeer geraakt door het persoonlijke verhaal van Maaike en haar drijfveer voor het (mede)oprichten van de stichting Zie.
De afkorting “Zie” staat voor Zorg Intensief en Epilepsie en is er voor alle gezinnen met een kind met een epilepsiesyndroom of met moeilijk instelbare epilepsie en bijkomende problematiek zoals een (dreigende) ontwikkelingsachterstand, moeilijk verstaanbaar gedrag, lichamelijke of psychische beperkingen. Stichting Zie wil voor de k
inderen uit de doelgroep een zo optimaal mogelijke behandeling en een zo goed mogelijke kwaliteit van leven bereiken en voor de gezinnen om hen heen goede steun en begeleiding. Het doel is het behartigen van de belangen van (ouders van) kinderen met een moeilijk-instelbare epilepsie en bijkomende handicaps, levenslang en levensbreed. Stichting Zie zet zich in met organisaties binnen en buiten het epilepsieveld om de zorg voor haar doelgroep te verbeteren (bron: website van de stichting Zie).
Ik wilde een bijdrage leveren aan het werk van Maaike en bedacht dat te doen door het bestaande logo van de stichting te boetseren. Maaike vertelde dat het in de bedoeling ligt om het huidige netwerk met (zorg)organisaties uit te breiden en deze uitbreiding eventueel te bezegelen met een samenwerkingsovereenkomst. Hoe mooi zou het dus zijn om hierbij een tastbaar voorwerp te kunnen overhandigen. Ik confronteerde Maaike tijdens een tweede trainingssessie met mijn geboetseerde kleinood en ze was hierdoor aangenaam verrast.
Inmiddels heb ik een aantal exemplaren vervaardigd en heeft Maaike het eerste exemplaar in ontvangst genomen. Ik hoop dat de overige exemplaren een goede bestemming zullen krijgen bij de netwerkpartners van Zie en garant staan voor die zorg die de stichting beoogd!
Een houtskoolschets
Houtskool
Toen ik als ventje van 11 jaar houtskool kocht om te tekenen bij Voorham schilder- en tekenbenodigdheden, destijds gevestigd aan de Achterweg 7 in Wassenaar, ontmoette ik daar de Wassenaarse kunstenaar Jan Buzeman. We raakten aan de praat en Jan was benieuwd wat ik zoal tekende. Aangezien ik om de hoek aan het Tuinpad woonde, is hij meegelopen en heb ik hem mijn tekeningen laten zien. Hij was best wel onder de indruk.
Jan woonde in de Bijdorpstraat waar ik een keer op bezoek ben geweest. Hij liet mij daar kennismaken met zijn beeldhouwwerken. Het waren prachtige bronzen portretten en ook kan ik mij nog een duif herinneren, gemaakt van witte albast. Jan heeft ook nog eens in de winter op straat portretten gemaakt van sneeuw. Hierover is destijds een artikel verschenen in de krant “De Wassenaarder”. Jan had zijn atelier in het, inmiddels afgebroken, kasteeltje op Duinrell en heeft daar destijds een portret van mij gemaakt. Daar heb ik een aantal woensdagmiddagen voor model gezeten. Helaas heeft Jan mij moeten vertellen dat het portret kapot gevroren was. Dat was waarschijnlijk in voornoemde winter. Het kasteeltje was toen al redelijk vervallen en had geen verwarming. Later heb ik Jan nog bezocht in zijn atelier nabij de Paauwlaan in De Paauw. Daar eindigde ons contact.
Paul Citroen
Tijdens één van de modelsessies heeft Jan mij voorgesteld aan de, eveneens in het kasteeltje werkzame, Wassenaarse kunstenaar Paul Citroen. Ik mocht ook daar een kijkje in het atelier nemen. Ik kan mij de verzameling prachtige portretten nog goed herinneren. Op latere leeftijd had ik een zomerbaantje aan de Wassenaarse Slag bij de strandtent van de familie Plat. Daar was Paul Citroen, herkenbaar aan zijn alpinopet, een regelmatige gast wanneer er verse vis werd geserveerd. Nu, jaren later, maak ik zelf figuratieve realistische beelden.
Kunstenaarsdorp
Ben ik zo geïnspireerd geraakt door Jan Buzeman, of was ik op vroege leeftijd ook al kunstzinnig maar was daar maar beperkt ruimte voor? Ik weet het niet. Kort geleden kwam ik nog een paar van mijn houtskoolschetsjes uit vervlogen tijden tegen. Mede hierdoor en omdat men zegt dat Wassenaar een kunstenaarsdorp is, heb ik daarom als herinnering aan mijn jeugd een beeld van Paul Citroen vervaardigd in een pose waarbij hij aan het schilderen is. Het model, nu nog in was, staat op dit moment bij Galerie Tetteroo, Langstraat 33 in Wassenaar. Ik hoop dat dit beeld, te zijner tijd in brons, een mooie plek in Wassenaar krijgt.
Laten we onze Wassenaarse kunstenaars niet vergeten!
